link do notki bez stronicowania: http://lubczasopismo.salon24.pl/WALKA/post/567745,co-utracilismy-po-heretyckim-soborze-musimy-odzyskac
http://www.youtube.com/watch?v=DSm6zuqKCLM&feature=youtu.be
…Vaticanum II był do tego stopnia przepełniony odniesieniami do „człowieka współczesnego”, jakby miano obsesję na punkcie „człowieka” przy jednoczesnym zaniedbaniu nadprzyrodzoności. Wszystko zostaje zredukowane do rozpatrywania ludzkiej kondycji na tym świecie, a nie nade wszystko najważniejszego dążenia do osiągnięcia zbawienia w życiu przyszłym. Podczas gdy krytyczne analizy wiernych katolickich pisarzy na temat błędów Vaticanum II są zazwyczaj wymierzone w jego heretyckie nauczanie o ekumenizmie i fałszywej wolności religijnej, nie wolno nam przeoczyć naturalizmu tego haniebnego soboru. Vaticanum II (oraz jego dzisiejsi stronnicy wśród kleru soborowego kościoła) mają obsesję na punkcie człowieka.
Podobnie, „papieże” Vaticanum II promują ten sam humanizm i naturalizm. Oto kilka przykładów z pism i przemówień Pawła VI: „Czy szukasz Boga? Boga znajdziesz w człowieku”. „My także, bardziej niż ktokolwiek inny, mamy kult człowieka”. „Ponad wszelkimi ideologicznymi uwarunkowaniami, wielkość i godność osoby ludzkiej musi się jawić jako jedyna wartość godna propagowania i obrony”. „Godność człowieka! Nigdy nie zdołamy należycie docenić i uhonorować jej wartości” (cytaty zebrane przez Simona Gallowaya, No Crisis in the Church?, 2006, ss. 125, 126, 138, 141)…
Nowa liturgia jest całkowicie skupiona na człowieku. Ten antropocentryzm przenosi się na architekturę, w której zauważamy podejmowanie wysiłków na rzecz wznoszenia kościołów usuwających poczucie tajemnicy i kultu Bożego. Kapłan jest zwrócony twarzą do ludzi, występują różne powitania a nacisk jest położony na „wspólnotę” oraz całkowitą utratę powagi. Novus Ordo Missaejest rzeczywiście kultem skupionym na człowieku.
To samo można powiedzieć o soborowej dzielności misyjnej, gdzie przesunięto nacisk ze zbawienia dusz na humanitarne wysiłki zmierzające do polepszenia doczesnego życia ludzi.
Dla każdego bezstronnego obserwatora powinno być oczywiste, że u kleru soborowego kościoła doszło do drastycznej zmiany myślenia, jeśli porównać je z prawowiernymi katolickimi poglądami. Tradycyjny katolik postrzega bowiem zbawienie duszy jako najważniejsze dobro jakiego można dostąpić. „Co da człowiek w zamian za duszę swoją?” pyta nasz Boski Pan. Z drugiej strony, soborowy kościół zdaje się być całkowicie zaabsorbowany człowiekiem – kondycją człowieka, dobrobytem człowieka, osiągnięciami człowieka. Jest to humanizm, tylko i wyłącznie.
Tenże humanizm został już ponad sto lat wcześniej potępiony przez Papieża Pius IX w Syllabusie Błędów. Wśród innych błędów wymienione są tam następujące: „I. … Bóg jest to samo, co natura rzeczy i dlatego zmianom podlega, Bóg rzeczywiście staje się w człowieku i w świecie, wszystko jest Bogiem i ma tęż samą, co Bóg istotę; a Bóg jest jedną i tą samą rzeczą ze światem… III. Rozum ludzki zupełnie niezależnie od Boga jest jedynym sędzią prawdy i fałszu, dobrego i złego, sobie samemu jest prawem i przyrodzonymi swymi siłami wystarcza do opatrywania szczęścia ludzi i narodów. IV. Wszystkie prawdy religii pochodzą z rodzimej siły rozumu ludzkiego; a stąd rozum jest głównym prawidłem, przez które człowiek może i powinien dojść do poznania wszystkich prawd, jakiegokolwiek bądź rodzaju”…
Ks. Benedict Hughes CMRI
Fragmenty artykułu z czasopisma „The Reign of Mary”, nr 152, Jesień 2013 ( www.cmri.org ) (1)
Tłumaczył z języka angielskiego Mirosław Salawa
http://www.ultramontes.pl/hughes_kult_czlowieka.htm
<--Poprzednia notka Następna notka-->
Zapraszam do udziału w ankiecie: http://lubczasopismo.salon24.pl/USAL/survey/439,1
